Bula to the Fiji-Islands

Beste familie en vrienden,

Afgelopen zondagmorgen zijn we om 12.00 uur plaatselijke tijd geland op het vliegveld van Nadi op het eiland Viti Levu. Dit is het grootste eiland van de 332 eilanden waaruit Fiji bestaat. Van deze 332 eilanden is een derde gedeelte bewoond. Nadat we onze auto opgehaald hebben zijn we ongeveer 70 kilometer langs de westkust gereden in zuidelijke richting tot voorbij Sigatoka, waar ons resort Outrigger on the Lagoon Fiji is gelegen.

Na enig zoeken hadden we de juiste richting gevonden. Het eerste stuk viel ons op dat er overal stalletjes met koopwaar langs de weg stonden, waarop de bevolking haar koopwaar aanbood. En ook vooral veel lopende mensen onderweg. Bouwvallige huizen en gebouwen. Het geheel zag er armoedig uit. Dit deed mij heel sterk denken aan Tanzania, waar ik jaren geleden ben geweest. Naarmate we in de buurt kwamen van de zuidelijke resorts werd het het contrast tussen beide werelden ons pas goed duidelijk. In de resorts ontbreekt het aan niets en ziet alles er piekfijn uit, zodra je er echter buiten komt, worden de tegenstellingen in dit land pas goed zichtbaar.

Maar ondanks de tegenstellingen die je hier ziet, wat een sympathieke bevolking leeft hier.  Was ons de vriendelijkheid in Nieuw-Zeeland al opgevallen, hier is men nog een stuk vriendelijker. Waar je ook bent, waar je ook loopt overal hoor je de kreet: Bula. Deze heeft verschillende betekenissen: welkom, hallo, proost, goede gezondheid etc. Iedereen die je tegenkomt groet je daarmee en er wordt altijd teruggegroet. En de begroeting gaat altijd gepaard met een glimlach. Niet voor niets worden de Fiji-Islands de vriendelijke eilanden genoemd. De gastvrijheid, belangstelling en behulpzaamheid is enorm.

We zitten in een prachtig resort en hebben daar een plantation bure (tuinbungalow) tot onze beschikking, voorzien van alle gemakken incl. airco. En dat laatste is beslist nodig, want je zit op een tropisch eiland. De gemiddelde temperatuur overdag bedraagt tussen de 31 en 32 graden met een zeer hoge luchtvochtigheid. In deze tijd van het jaar regent het hier ook zo nu en dan. Zijn we in Nederland gewent dat het na een regenbui opfrist, dat is hier niet het geval. De temperatuur blijft onveranderd boven de 30 graden. De bungalows staan in prachtig aangelegde tuinen, met mooie bloemen en allerlei boomsoorten. 

Zoals gezegd de gastvrijheid is groot. Zo worden we elke dag om 17.00 uur in onze bure verrast met een glaasje champagne met een klein hapje erbij. Voor het diner wordt er een aperitiefje gebracht. Alle medewerkers in het resort dragen traditionele Fijiaanse kleding, die bestaat uit een meestal bruine omslagrok, met daarop verschillende kleurrijke blouses, een gevlochten ketting daaroverheen en altijd een bloem achter het oor. Deze kleding geldt zowel voor vrouwen, als voor mannen. Mannelijke medewerkers in een broek zie bijna niet. Tijdens het diner treden er regelmatig zang- en dansgroepen op (B.v. Polynesian Floor Show en Fijians Meke Show). Een inheemse vorm van kunst is de Meke. Het is meestal een verhaal over een belangrijke gebeurtenis. Sommige mekes zijn generaties oud. Ook zijn er allerlei shows te zien. Zo hebben we een Firewalkshow bijgewoond van de firewalkers van Beqa. Een eeuwenoude traditie zijn de vuurlopers van Beqa, die van generatie op generatie wordt doorgegeven op het eiland Beqa (klein eiland ten zuiden van Viti Levu). De Sawaustam van Beqa staan bekend om hun vermogen op blote voeten op wit hete stenen te lopen zonder te worden verbrand. Strikte rituelen gaan vooraf aan de ceremonie van het vuurlopen. We vermaken ons hier dus uitstekend. Muziek speelt een grote rol in het leven van de Fijians. Gedurende de hele dag is er op verschillende plaatsen live muziek te horen en te zien. Tijdens het avonddiner worden de gasten die de volgende dag vertrekken door het personeel vaarwel toegezongen, onder muzikale begeleiding van drie gitaristen, dus dat zal ons morgen ook wel ten deel vallen. Vrijdagmiddag vliegen we dan terug naar Auckland.

Groeten van Jaap en Sjoukje